Wiadomości

Ogólnopolski dzień walki z depresją

Z danych WHO wynika, że depresja stanowi obecnie czwarty najpoważniejszy problem zdrowotny na świecie. Co to właściwie jest? Termin „depresja” używany jest potocznie w odniesieniu do złego samopoczucia, przygnębienia czy obniżonego nastroju.

W psychiatrii definiowana jest jako szczególny rodzaj zaburzeń emocji i nastroju. U każdego pacjenta objawy mogą być różne, dlatego tak trudno ją zdiagnozować. Jeśli samopoczucie jest złe – mówi się o smutku, jeżeli gorsze – o przygnębieniu, a jeśli jest bardzo źle – to prawdopodobnie depresja. Z chorobą tą mamy do czynienia u coraz młodszych osób. Często, z punktu widzenia osoby dorosłej, problemy nastolatka wydają się błahe i mało istotne. Jednak zmiany, jakie zachodzą u młodego człowieka w okresie dojrzewania, powodują szereg napięć i skrajnych emocji. Przejście z dzieciństwa do dorosłości to zmiana zachowania, która często jest bardzo gwałtowna. I tu pojawia się problem, bo wielu dorosłych myli stany depresyjne z młodzieńczym buntem. Przyczynami depresji mogą być problemy w domu, trudności w szkole, relacje z rówieśnikami (np. nieszczęśliwa miłość), 

a nawet media społecznościowe. To one kreują u młodego człowieka wizję świata idealnego, do którego większość nie pasuje – to rodzi skrajne emocje, frustrację i smutek. Ze strachu przed „przegapieniem” młodzież nie wypuszcza smartfonów z rąk, poświęca swoją uwagę światu wirtualnemu. Tu niestety łatwo natrafić na hejt, krzywdzące opinie czy niedozwolone treści.

Co powinno zaniepokoić w zachowaniu młodego człowieka?

- często rozdrażnienie, brak koncentracji i problemy z pamięcią,

- wyrażanie gwałtownych emocji, np. “lepiej by tu było beze mnie”, “nienawidzę cię”,

- nagła utrata wagi lub częste podjadanie między posiłkami,

- apatia, poczucie beznadziei,

- pojawiają się ślady autoagresji, siniaki, skaleczenia,                     

- problemy ze snem,

- próby samobójcze, konflikty z prawem.

Jak pomóc osobie zmagającej się z depresją?

Podstawową formą leczenia depresji jest wizyta u terapeuty bądź psychiatry. To są kompetentne osoby, które potrafią ocenić stan osoby chorej i pokierować jej terapią. 

A może to być terapia indywidualna, która pomoże zrozumieć źródło problemu, terapia grupowa w gronie rówieśników oraz terapia rodzinna. Ta ostatnia uważana jest za najskuteczniejszą, ponieważ dzięki niej poprawiają się relacje między rodzicami 

a chorym dzieckiem. W czasie terapii rodzice próbują w pełni zrozumieć trudne chwile i odrzucenie, jakie przeżywa młody człowiek. 

Depresja to nie powód do wstydu!!!  Depresja u nastolatka jest wyleczalna, ale wymaga wsparcia ze strony rodziny.

• tags